Psychofizjologia

03GRUDZIEń

Podział schizofrenii

Jeżeli doszliśmy do przekonania, że objawy pozytywne w schizofrenii są normą poziomu prelogicznego, to powstaje pytanie jak należy w tych warunkach tłumaczyć podział schizofrenii na podgrupy. Podział ten powstał stąd, że w przeciwieństwie do negatywnych, czyli ubytkowych objawów schizofrenii, które mają charakter powszechny, bo znajdujemy je we wszystkich przypadkach schizofrenii, objawy pozytywne są bardzo zmienne i wielorakie, wykazują nieskończoną różnorodność indywidualną, podkreślaną przez wszystkich autorów.

Strony: 1 2 3

29LISTOPAD

Głębokość dyssolucyjna – cz.2

Krapelin, który te objawy pozytywne nazywa „towarzyszącymi”, w przeciwieństwie do „podstawowych” objawów – według naszych określeń ubytkowych – przyznaje się otwarcie, że nie umie wyjaśnić ich pochodzenia, które z asocjacjonistycznego punktu widzenia rzeczywistości nie dają się wyjaśnić. Objawy pozytywne w majaczeniach nazywa Krapelin objawami „podrażnieniowymi”, jednakże podobnych, ale przewlekłych objawów prelogicznych w schizofrenii nie chce […]

Strony: 1 2

26LISTOPAD

Głębokość dyssolucyjna

Zagadnienie dualizmu psychicznego jest wprawdzie bardzo stare, rozważane jeszcze przez autorów starożytnych i rozstrzygane w sposób stanowczy i pozytywny przez niektórych autorów nowszych, np. Jamesa Sully’ego, współczesnych psychoanalityków z teoriami „jaźni” i „nadjaźni”, Bronisława Malinowskiego. Pomimo tego jednak nie znajduje dotąd uznania u wielu innych autorów, którzy nie widzą dualizmu psychicznego i podkreślają „jednolitość i niepodzielność psychiki”, nawet jeżeli uznają jej związek z czynnościami kory mózgowej, jak np. Bleuler i Krapelin.

Strony: 1 2 3

20PAźDZIERNIK

Dyssolucja osobowości schizofrenicznej – cz.2

W naszym rozumieniu normalny dualizm psychiczny człowieka, osobowość oceniająca i oceniana Jamesa Sully’ego, dynamizm czołowo-sprzężony i dynamizm prelogiczny, nie są jakąś fikcją metafizyczną, ale mają swoje zupełnie konkretne odpowiedniki neurodynamiczne, pochodzenia mnemicznego. Bleuler stoi również na gruncie mnemicznym jak i my, ale w przeciwieństwie do nas przypuszcza, że engramy nie mają charakteru mnemicznego, stąd dla […]

Strony: 1 2

15PAźDZIERNIK

Dyssolucja osobowości schizofrenicznej

Otępienie wczesne w rozumieniu Krapelina jest jednostką kliniczną, do której weszła hebefrenia, katatonia i otępienie paranoidalne i które zostało przekształcone przez Bleulera na psychozę rozszczepieniową, schizofrenię, z dodaniem do wymienionych trzech obrazów czystej postaci schizofrenii. Krapelinowska nazwa tej nowej jednostki klinicznej nie utrzymała się dlatego, że pomimo niepomyślnego rokowania w przewlekłych przypadkach tej psychozy nie można w niej stwierdzić otępienia umysłu w znaczeniu organicznym, to jest w znaczeniu stanu dementywnego.

Strony: 1 2 3

29WRZESIEń

Objawy pozytywne w psychozach cz.2

W procesie schizofrenicznym przewlekłym myślenie odbywa się tak samo jak u normalnego człowieka dojrzałego w symbolach wyrazowych. Czy można zatem twierdzić, że omamy wyrazowe, tak częste i tak charakterystyczne dla schizofrenii, są objawem pozytywnym wyzwolonym, a więc należącym do niższego poziomu ewolucyjnego, jeżeli są przeżywane w tych samych symbolach wyrazowych, w których się odbywa myślenie […]

Strony: 1 2

28WRZESIEń

Objawy pozytywne w psychozach

Ujmując sprawy ogólnie, można by powiedzieć, że psychiatria pozostaje wciąż jeszcze pod wpływem swych dawniejszych mistrzów, a częściowo pod wybitnym wpływem prac filozoficznych Bergsona. Psychiatria radziecka pozostaje wciąż pod wpływem Krapelina i jeżeli można sądzić, przede wszystkim z jej podręczników, zarzuciła dawniejsze próby, tu i ówdzie niekiedy dotąd dokonywane (ostatnio Iwanow-Smolenski w zakresie nerwic), interpretacji zaburzeń psychicznych przez zaburzenia odruchowości warunkowej.

Strony: 1 2 3

04SIERPIEń

Zaburzenia świadomości – cz.2

Pogłębianie się dyssolucji psychicznej w niepomyślnych przypadkach majaczeń z zakażenia lub z zatrucia jest zatem istotnie procesem odwrotnym do ewolucji, gdyż jest to proces porażający aktywność coraz głębszych pięter topogennych, począwszy od narządu czołowego aż do opuszki poprzez wszystkie warstwy osobniczego, chronogennego rozwoju mnemiczno-psychicznego. W każdym okresie procesu dyssolucyjnego i na każdym jego poziomie może […]

Strony: 1 2 3

03SIERPIEń

Zaburzenia świadomości

usieliśmy przedstawić w paru poprzednich artykułach nasze ujęcie ewolucji aktywności korowo-psychicznej, dlatego że w psychopatologii będziemy się trzymać jacksonowskiej teorii dyssolucji, a pod tym mianem Jackson rozumiał proces chorobowy, odbywający się w kolejności odwrotnej do ewolucji. Nie można więc mieć żadnego pojęcia o dyssolucji, jeżeli się nie zna ewolucji.

Strony: 1 2 3 4 5 6

16LIPIEC

Psychopatie cz.2

Wspominaliśmy już o tym, że istnienie dwóch wielkich grup niedorozwojów psychicznych, oligofrenii i psychopatii, świadczy najdowodniej o tym, że dwa młodsze „sublimowane” popędy instynktowe dziedziczne: instynkt poznawczy i instynkt syntoniczny, są słabiej zorganizowane niż stare popędy ustrojowe, z których się wyłaniają. Tak samo w rozwoju osobniczym dynamizmy czołowo-logiczne, hierarchicznie najwyżej stojące, są słabiej zorganizowane aniżeli […]

Strony: 1 2 3